An Van Paemel schrijft met Dansen op vluchtige noten haar debuut. Een debuut dat bij mij wel het één en ander teweeg bracht. An Van Paemel schrijft ongenuanceerd over de verschrikkelijke toestanden in inrichtingen van die tijd, dat maakt het heel erg confronterend en met momenten zwaarmoedig. Maar naarmate ik vorderde, werd ik steeds meer geïntrigeerd door Dansen op vluchtige noten. Ik werd overrompeld door de diepte en tegelijkertijd pracht van het verhaal, voor ik het wist sloeg ik de laatste pagina om. Dansen op vluchtige noten had misschien wat een moeilijke start, maar kon mij naarmate hoe verder ik raakte toch bekoren.
https://justbooks9.webnode.be/l/dit-is-een-blogbericht-met-afbeeldingen140/